Oficjalne stanowisko w sprawie projektu Szkoły Łacińskiej w Malborku • InwestProj

2014-01-14 Oficjalne stanowisko w sprawie projektu Szkoły Łacińskiej w Malborku

W nawiązaniu do trwającej dyskusji dotyczącej wyglądu Szkoły Łacińskiej w Malborku, Pracownia Inwestproj przedstawia oficjalne stanowisko:

Obecny kształt „nowej” Szkoły Łacińskiej jest wynikiem ponad 4-letniej pracy zespołu projektantów, konserwatora zabytków, archeologów i inwestora. Został poprzedzony wygraniem konkursu architektonicznego, przeprowadzeniem licznych badań i analiz przedprojektowych oraz zatwierdzeniem dokumentacji projektowej przez służby ochrony zabytków i organy administracji budowlanej. Komentatorzy obecnego kształtu budynku zapewne nie znają szczegółów historycznego kontekstu zabudowy okolic zamku, ani wniosków przeprowadzonych w ramach badań konserwatorskich i architektonicznych poprzedzających wykonanie projektu.

Poniżej cytat z opracowania autorstwa Bernarda Jesionowskiego „Rozwarstwienie architektoniczne z datowaniem” z 2010r.:

Budowlą tą jest obiekt znany pod nazwą "Szkoły Łacińskiej". W okresie wznoszenia murów obronnych malborskiej starówki od strony Nogatu doszło do wzmocnienia nadrzecznej skarpy oraz ustawienia na niej muru obronnego. Korzystne warunki obronne nie zmusiły mieszczan do wzniesienia z tej strony wysokiego muru obronnego. Nie istniała także konieczność umocnienia tego odcinka obronnych murów miejskich basztami. Jednak mniej więcej w połowie długości nadrzecznego muru zbudowano dzieło obronne umozliwiające aktywną obronę przedpiersia muru obronnego. Korzystne usytuowanie tego obiektu, jego wielkość ale i podporządkowanie jego mieszczanom spowodowały, że postanowiono umieścić w nim obiekt użyteczności publicznej. Jak pisze autor "białej" karty ewidencyjnej - A. Milkiewicz [w: Milkiewicz Andrzej, Szkoła Łacińska, Karta ewidencyjna zabytku architektury, 1995. Opiera się on na wnioskach wyartykułowanych przez Mierzwińskiego i Pospiesznego (przypis 4 i8)] operając się na wcześniejszych opracownaiach - mogła to być siedziba np. Bractwa Świętego Jerzego. Nie można wykluczyć także siedziby gildii kupieckiej, tym bardziej, że w obrębie rynku takich funkcji nie znajdujemy.
Forma tego budynku to zapewne budowla założona na rzucie regularnego czworoboku, o wysokości od strony miasta trzech kondygnacji. Wskazują na to zachowane do dzisiaj ślady architektoniczne. Można tu mówić o spójności czasowej wzniesienia ściany zachodniej, północnej i południowej Widoczne dzisiaj narożniki są ze sobą przewiązane. Nie można tego powiedzieć o ścianie wschodniej. Być może problem ten rozwiążą zaplanowane badania archeologiczne. Pewne wątpliwości mogą budzić także węzły zachodnie - są one cześciowo zatarte pracami budowlanymi z lat 70-tych XX wieku. Wysokość budynku jest czysto hipotetyczna. Wspomniane powyżej trzy nadziemne kondygnacje od strony wschodniej wynikają z wysokości zabudowy przy ulicy Szewskiej (Schuhgasse) biegnącej wzdłuż skarpy nadnogackiej na terenie miasta.

Z analiz historycznych wynika, że budynek Szkoły Łacińskiej historycznie tworzył dominantę w zabudowie skarpy nadrzecznej Nogatu i stąd też wynika jego współczesny kształt. Należy pamiętać, że obecna budowa nie jest rekonstrukcją obiektu, a jego odbudową, w oparciu o wyniki przeprowadzonej kwerendy historycznej, wymagań inwestora i wszelkich organów uzgadniających. Odbudowa Szkoły nie miała także cna celu odtworzenia kształtu budynku z początków XX wieku, kiedy to po pożarze odbudowano ją tak, aby móc reaktywować jej funkcję. Obecny kształt architektury Szkoły Łacińskiej jest wynikiem ponad 4-letniej pracy, utrzymany został w prostej i konsekwentnej formie. Zadaniem projektantów nie było wykonywanie repliki obiektu historycznego, a odpowiednie nawiązanie do historycznych reliktów poprzez oszczędną w formie i materiałach architekturę, która w naszym odczuciu, nie stanowi konkurencji dla zabudowy historycznej, a jedynie jest jej kontynuacją we współczesnej formie. Nowoczesna forma budynku jest w naszej opinii w pełni uzasadniona i celowa – nie mamy przecież kopiować historycznej zabudowy, a umiejętnie do niej nawiązywać poprzez współczesne środki wyrazu architektonicznego. Tkanka miejska jest organizmem żywym, który na przestrzeni wieków przechodzi przeobrażenia – jest to oczywistą konsekwencją rozwoju miasta, której nie można zatrzymać. Należy również pamiętać o planach inwestycyjnych miasta Malborka odnośnie zabudowy skarpy nadrzecznej – docelowo budynek Szkoły Łacińskiej będzie wtopiony w zabudowę pierzejową (zabudowa kamieniczna), co zdecydowanie zmniejszy jego dominujące oddziaływanie. Co więcej, zamek krzyżacki, w całej swej okazałości, zawsze będzie elementem dominującym w panoramie miasta od strony Nogatu.

Należy też zwrócić uwagę, że zawsze w takich polemikach większym echem odbija się negatywna opinia, często wydana przez osoby nie znające dogłębnie tematu. Oczywiście – każdy z odbiorców ma prawo do własnej opinii, ale poczekajmy na dokończenie realizacji obiektu. Budynek powinno się oceniać, gdy jego budowa jest ukończona, gdy odbiorca zapozna się całościowo z tematem, a nie tylko fragmentarycznie. I co więcej, kiedy odbiorca również skorzysta z bogatego programu kulturalno – oświatowego, który będzie dostępny dla mieszkańców miasta i gości w obiekcie Szkoły Łacińskiej.